Yalçın Yücel

Yalçın Yücel, 1953 yılında Kahramanmaraş’ta doğdu.  Adana Eğitim Enstitüsü Matematik Bölümünde başladığı yükseköğrenimini Kahramanmaraş Meslek Yüksek Okulu Makine -Motor Bölümünde tamamladı. Özel sektörde ve kamu kurumlarında yönetici ve işletme şefi olarak görev yaptı ve emekli oldu. 

Yalçın Yücel, ortaokul yıllarında başlayan yazma çalışmasına, lise yıllarında ressamlığını da ekledi. Deneme, öykü ve şiirleri ulusal ve yerel edebiyat-sanat dergilerinde yayımlandı.

Kahramanmaraş Ekspres Gazetesi ve Yorum Gazetesi Edebiyat Sanat Eki genel yayın yönetmenliğini yaptı. Türkiye Yazarlar Birliği üyesi olan Yalçın Yücel, Halen Usare ve Güzlek Dergilerinin yayın yönetmenliğini yapmaktadır. 

Yalçın Yücel, şiirlerinde güzeli hâkim ve iktidar kılmaya; sosyal hayattaki ve doğadaki güzel-çirkin durum ve olayları çok iyi gözlemleyip onları sentezleyerek daha mutlu, daha yaşanılır bir dünya inşa etmeye çalışan bir şairdir.  Resim yeteneğinin imkânlarını da kullanan şairin şiirlerinde renkli bir dünya bulunmaktadır. 

Deneme türünde de eserleri bulanan Yalçın Yücel’in yayımlanmış şiir kitapları şunlardır:

  1. Yaşamı Aralamak, 
  2. İçimde Üşüyor Günlerim 
  3. Çocuklar Bir Başka Güzel
  4. Döş Cebim
  5. Al Fistanlı Gelincikler

BIRAKIP GİDERKEN

Fısıldarken göğün kulağına toprak 
Düşüncenin yağmurla düştüğü andır 
Çatılar büzülürken, küçülürken ıslak 
Sokakların yağmuru gibidir yalnızlığım

Hani, akşamları birlikte oturduğumuz o terasta 
Seyrettiğimiz suların üzerinde güneşi 
Bakıştığımız bir martının kanadından 
İşte o zaman denizin mavisi gibidir yalnızlığım

Cılız seslerini dinleyip tüm dostların şimdi 
En paslı yerlerinden kalkarken gıcırtılı bir sesle 
Kurumuş umutlara takılırken nasıl da nemlice 
Uzunca yolların bitmez gidişidir yalnızlığım

Zaman yekindi sevgimiz üzerinden artık bak
İstemesen de terk edeceksin bu yerleri biliyorum 
Büyüteceksin kendi yalnızlığını yeniden uzunca 
Ardına dönüp baktığın an gibidir yalnızlığım

Belki uzun ya da kısa fark etmez artık 
İçinden çıkmayan sözcüklerdesin, takılmışsın bir çıkmaza 
Tartışırken geçmişle acır yine duyguların 
Bırakıp da gittiğin, yalnızlığın gibidir yalnızlığım

Yaşam ne sensindir, ne de ben zaman 
Bir gül olup açman elbet bir güzelliktir 
Koparılıp bir vazoda geçmese son günlerin 
Anla ki işte o günler benim yalnızlığımdır

Bilesin ki yalnızlığım yazdı bu şiiri sana
Sessizliğin sözcüklerinde büyüdü yalnızca kalemim
Haklısın diyemem gidişine, haksız da
Senin yokluğunda, seni daha çok sevmiştir yalnızlığım

Yalçın Yücel, (İçimde Üşüyor Güllerin)


sitesinden daha fazla şey keşfedin

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Yorum bırakın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

sitesinden daha fazla şey keşfedin

Okumaya devam etmek ve tüm arşive erişim kazanmak için hemen abone olun.

Okumaya Devam Edin

Scroll to Top