Yalçın Yücel
Yalçın Yücel, 1953 yılında Kahramanmaraş’ta doğdu. Adana Eğitim Enstitüsü Matematik Bölümünde başladığı yükseköğrenimini Kahramanmaraş Meslek Yüksek Okulu Makine -Motor Bölümünde tamamladı. Özel sektörde ve kamu kurumlarında yönetici ve işletme şefi olarak görev yaptı ve emekli oldu.
Yalçın Yücel, ortaokul yıllarında başlayan yazma çalışmasına, lise yıllarında ressamlığını da ekledi. Deneme, öykü ve şiirleri ulusal ve yerel edebiyat-sanat dergilerinde yayımlandı.
Kahramanmaraş Ekspres Gazetesi ve Yorum Gazetesi Edebiyat Sanat Eki genel yayın yönetmenliğini yaptı. Türkiye Yazarlar Birliği üyesi olan Yalçın Yücel, Halen Usare ve Güzlek Dergilerinin yayın yönetmenliğini yapmaktadır.
Yalçın Yücel, şiirlerinde güzeli hâkim ve iktidar kılmaya; sosyal hayattaki ve doğadaki güzel-çirkin durum ve olayları çok iyi gözlemleyip onları sentezleyerek daha mutlu, daha yaşanılır bir dünya inşa etmeye çalışan bir şairdir. Resim yeteneğinin imkânlarını da kullanan şairin şiirlerinde renkli bir dünya bulunmaktadır.
Deneme türünde de eserleri bulanan Yalçın Yücel’in yayımlanmış şiir kitapları şunlardır:
- Yaşamı Aralamak,
- İçimde Üşüyor Günlerim
- Çocuklar Bir Başka Güzel
- Döş Cebim
- Al Fistanlı Gelincikler
BIRAKIP GİDERKEN
Fısıldarken göğün kulağına toprak
Düşüncenin yağmurla düştüğü andır
Çatılar büzülürken, küçülürken ıslak
Sokakların yağmuru gibidir yalnızlığım
Hani, akşamları birlikte oturduğumuz o terasta
Seyrettiğimiz suların üzerinde güneşi
Bakıştığımız bir martının kanadından
İşte o zaman denizin mavisi gibidir yalnızlığım
Cılız seslerini dinleyip tüm dostların şimdi
En paslı yerlerinden kalkarken gıcırtılı bir sesle
Kurumuş umutlara takılırken nasıl da nemlice
Uzunca yolların bitmez gidişidir yalnızlığım
Zaman yekindi sevgimiz üzerinden artık bak
İstemesen de terk edeceksin bu yerleri biliyorum
Büyüteceksin kendi yalnızlığını yeniden uzunca
Ardına dönüp baktığın an gibidir yalnızlığım
Belki uzun ya da kısa fark etmez artık
İçinden çıkmayan sözcüklerdesin, takılmışsın bir çıkmaza
Tartışırken geçmişle acır yine duyguların
Bırakıp da gittiğin, yalnızlığın gibidir yalnızlığım
Yaşam ne sensindir, ne de ben zaman
Bir gül olup açman elbet bir güzelliktir
Koparılıp bir vazoda geçmese son günlerin
Anla ki işte o günler benim yalnızlığımdır
Bilesin ki yalnızlığım yazdı bu şiiri sana
Sessizliğin sözcüklerinde büyüdü yalnızca kalemim
Haklısın diyemem gidişine, haksız da
Senin yokluğunda, seni daha çok sevmiştir yalnızlığım
Yalçın Yücel, (İçimde Üşüyor Güllerin)
sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.